Jak rozpoznać dalekowzroczność?

Dalekowzroczność kojarzy się na ogół z osobami starszymi. Tymczasem mogą się z nią borykać także osoby młode, dzieci, a nawet niemowlęta. W poniższym artykule wyjaśnimy, na czym polega dalekowzroczność, w jaki sposób ją skutecznie rozpoznać, a także objaśnimy najważniejsze metody korekcji.

Dalekowzroczność – czym jest?

Nadwzroczność to jedna z najczęściej występujących wad wzroku obok krótkowzroczności. Wynika ona z nieprawidłowej akomodacji oka i objawia się poprzez lepsze widzenie tych obiektów, które znajdują się dalej i coraz większego się ich zamazywania, w miarę jak są one coraz bliżej oczu.

Hyperopia może być przypadłością dziedziczną. Rozwija się ona stopniowo i najsilniej objawia się po ukończeniu 50. roku życia. Zdarza się jednak, że z tym problemem borykają się również dzieci.

Dalekowzroczność u najmłodszych

W przypadku niemowląt nadwzroczność jest przypadłością naturalną i wynika z faktu, że gałka oczna dziecka jest jeszcze niedostatecznie wykształcona. Problem pojawia się w sytuacji, gdy dalekowzroczność nie przemija wraz z czasem, a dziecko niechętnie bawi się zabawkami, rysuje i wykonuje inne czynności wymagające patrzenia z bliska. Pojawia się również ból głowy, a w kolejnych latach problemy w nauce.

Typowe objawy nadwzroczności

Zaliczamy do nich przede wszystkim bóle głowy, problemy z widzeniem z bliska i wynikające z nich kłopoty z wykonywaniem czynności wymagających patrzenia z bliska (np. czytanie, szycie itd.). Inne objawy nadwzroczności obejmują ból oczu, zez zbieżny, a także podwójne widzenie.

W jaki sposób rozpoznać nadwzroczność?

Problemy wynikające z dalekowzroczności diagnozowane są na podstawie badań okulistycznych. Jednym z badań jest kontrola patrzenia w dal za pomocą metody Dondersa. Na oprawkę lekarz zakłada soczewki, stopniowo zmniejszając ich moc. Soczewka, przy której pacjent widzi prawidłowo, jest miarą wielkości występującej wady.

Innym badaniem jest skiaskopia. Zaczyna się od czasowego porażenia akomodacji oka. Następnie lekarz kieruje na oko wiązkę światła, a następnie obserwuje jego ruch na dnie oka. Jeśli pacjent cierpi na dalekowzroczność, kierunki ruchu światła będą zgodne w obu oczach.

W jaki sposób można leczyć hyperopię?

Okulary korekcyjne

Leczenie nadwzroczności odbywa się poprzez zastosowanie korekcji pod postacią okularów lub soczewek, a także za pomocą laserowej korekcji wzroku. Dobór okularów, jaki możesz przeprowadzić np. w OneDayClinic, wciąż pozostaje jedną z najpopularniejszych metod korekcji.

Metoda ta może być problematyczna w przypadku osób, u których różnica pomiędzy szkłami przekracza 2 dioptrie. Wówczas konieczne jest możliwie jak największe skorygowanie oka, które widzi lepiej i zastosowanie jak najmocniejszej soczewki w drugim oku.

Soczewki kontaktowe

Pomimo tego, że dostępne obecnie oprawki okularów są dużo atrakcyjniejsze, niż jeszcze kilkanaście lat temu, wciąż wiele osób zdecydowanie woli korzystać z soczewek kontaktowych. Ma to swoje zalety, jako że z uwagi na ścisłe przyleganie do gałki ocznej, soczewki mogą lepiej skorygować wadę. Ponadto, w przeciwieństwie do okularów, nie ograniczają one pola widzenia.

Laserowa operacja wzroku

Korekcja laserowa polega na skorygowaniu kształtu rogówki w taki sposób, aby obraz padał bezpośrednio na nią. Jest to metoda zyskująca sobie coraz większą popularność, ze względu na brak konieczności noszenia okularów lub soczewek.  Do tego metoda umożliwia pozbycie się wady w dosyć zaawansowanym stadium, dochodzącym nawet do 6 dioptrii, kiedy to potrafi ona odczuwalnie utrudnić codzienne funkcjonowanie.

Nie lekceważ objawów nadwzroczności!

Żyjemy w czasach, które mocno nadwyrężają nasze oczy. Ponadto na temat dalekowzroczności funkcjonuje mit, jakoby dotyczyła ona przede wszystkim osób starszych. Nie jest to do końca prawdą, dlatego też, gdy zauważysz u siebie częste bóle głowy, problemy z koncentracją i zaburzenia widzenia – nie zwlekaj z wizytą u lekarza!